مختومقلی فراغی در ((حاجی قوشان)) شرق گنبد قابوس و به قولی در (( گینگ جای )) غرب مراوه تپه به سال 1146/1733 م دیده به جهان گشود .
سیدعلی میرنیا در كتاب ایلات و طوایف درگز تولد و ماوای او را درگز می داند و به قول خود شاعر كه می گوید ((یوردیم اتك آدیم مختومقلی )) استفاده می كند.
پدرش نام وی را به دلیل پیمان برادری كه با شخصی به نام « سلیم مختوم » بسته بود «مختومقلی» به معنای «غلام مختوم» گذاشت.
وی سومین از شش فرزندی بود كه از خداوند به دولت محمد آزادی و همسرش «اورازگل» ارزانی می دارد. پدرش نخستین معلم فرزند خویش است .
مختومقلی از نه سالگی به سرودن شعر می پردازد و اشعاری در قالب مسمط مربع مناسب كاربرد بخشیان می سراید. «نیازصالح» دومین معلم اوست . بعد در مدارس « ادریس بابا » روستای «قیزیل آیاق» مدرسه «گوكل تاش» بخارا خوشه چینی از خرمن معرفت را ادامه می دهد. سپس با «نوری كاظم بن ماهر » از تركمنان سوریه مأنوس و رفیق می شود و با او در شهرها و بلاد مختلف چون افغانستان ، هندوستان و ازبكستان سیر و سیاحت می كند. آن دو با سفارش مدرسین مدرسه خواجه احمد یسوی به مدرسه شیرغازی در خیوه می روند. مختومقلی در این مدرسه به تحصیل علوم دینی پرداخته و به سه زبان تركی ، فارسی و عربی تسلط داشت. تخلص وی فراغی است اما غالبا در پایان بند آخر اشعارش نام خود « مختومقلی » را می آورد.
برای مشاهده کامل مطلب روی ادامه مطلب کلیک کنید.